در جیب غنچه بوی بهار است و رنگ هم

بی فیض نیست گوشهٔ دل های تنگ هم

ساز طواف دل نه همین جوهر صفاست

دارد هوای خانهٔ آیینه زنگ هم

بیگانگی ز طور غزالان چه ممکنست

ما را که چشمکی ست ز داغ پلنگ هم

اضداد ساز انجمن یک حقیقتند

مینا ز معدنی ا ست که آنجاست سنگ هم

در گلشنی که عرض خرام تو داده اند

محمل به دوش بوی گلست آب و رنگ هم

خلقی به یاد چشم تو زنار بسته است

کفری به این کمال ندارد فرنگ هم

تشویش بال و پر مکش ای طالب فنا

این راه قطع می شود از پای لنگ هم

تا آبیار مزرع جمیعتت کنند

آتش فکن به خرمن ناموس و ننگ هم

فرداست ربط الفت ما باد برده است

مفت وفاق گیر درین عرصه جنگ هم

صد رنگ جانکنی ست درین کوچه نام را

آسان نمی رسد سر یاران به سنگ هم

گویند در بساط وفا عجز می خرند

ای اهل ناز یاد من دل به چنگ هم

بیدل اگر به دست رسد گوهر وصال

باید وطن گرفت به کام نهنگ هم